Główna bohaterka, uczestniczka programu telewizyjnego „Piękność na piątek”, wraca do rodzinnego domu i postanawia rozpocząć „nowe, lepsze życie”. Jej udział w programie i poddanie się serii operacji plastycznych na koszt stacji telewizyjnej, jest punktem wyjścia dla przedstawienia wielowątkowych historii: babki rywalizującej z nieznaną w rodzinie, być może wyimaginowaną, siostrą, matki mimowolnie rywalizującej z córkami, córek rywalizujących między sobą o wszystko. Metamorfoza Wioli wytrąca bohaterki z obojętnej codzienności, uruchamia ich skrywane słabości i obsesje. Panoramę charakterów uzupełnia owiana traumatyczną legendą postać ojca - niewidzianego od kilkudziesięciu lat. Sztuka porusza problem tożsamości zbudowanej z wypaczonych projekcji bliskich i kształtowanej przez potoczne oczekiwania. Opowiada o potrzebie wyjścia poza schemat „szczęśliwego życia” - jedynego i dobrego dla wszystkich. Dramat Beauty Iwony Kusiak posłużył do opowiedzenia w spektaklu historii wymykającej się konwencjom: chwilami surrealistycznej, czasem groteskowej, a niekiedy absurdalnej opowieści o instynktownej potrzebie bycia sobą.

Główna bohaterka, uczestniczka programu telewizyjnego „Piękność na piątek”, wraca do rodzinnego domu i postanawia rozpocząć „nowe, lepsze życie”. Jej udział w programie i poddanie się serii operacji plastycznych na koszt stacji telewizyjnej, jest punktem wyjścia dla przedstawienia wielowątkowych historii: babki rywalizującej z nieznaną w rodzinie, być może wyimaginowaną, siostrą, matki mimowolnie rywalizującej z córkami, córek rywalizujących między sobą o wszystko. Metamorfoza Wioli wytrąca bohaterki z obojętnej codzienności, uruchamia ich skrywane słabości i obsesje. Panoramę charakterów uzupełnia owiana traumatyczną legendą postać ojca - niewidzianego od kilkudziesięciu lat. Sztuka porusza problem tożsamości zbudowanej z wypaczonych projekcji bliskich i kształtowanej przez potoczne oczekiwania. Opowiada o potrzebie wyjścia poza schemat „szczęśliwego życia” - jedynego i dobrego dla wszystkich. Dramat Beauty Iwony Kusiak posłużył do opowiedzenia w spektaklu historii wymykającej się konwencjom: chwilami surrealistycznej, czasem groteskowej, a niekiedy absurdalnej opowieści o instynktownej potrzebie bycia sobą.